دریا به من آموخت که زندگی جز تپیدن و برخاستن نیست.

رشته رودهایی که به دریا می ریزد، به ما می گوید اگر گام برداری مقصد دور نیست.

خوش به حال صخره هایی که ریشه هایشان از دریا آب می خورد.

دریا تحفه اش را از کسی دریغ نمی کند

ماهیگیران به شوق آن پارو می زنند و ملوانان چشم به بخشش آسمانی دوخته اند

همه حالات دریا دیدنی است

حتی وقتی پیشانی اش چین بر می دارد و لب هایش از تلخی کف می کند.

آشوب دریا، یعنی خیزش ابرهای بهارآور و سکوت دریا یعنی آشتی و مهربانی.

یعنی نثار همه پاکی ها و زلالی ها به دل هایی که از اهالی بارانند.